Stef Kamil Carlens

De wereld is klein… Gisteren, 3 december, speelde Zita Swoon in het 19de. We (ik en Liesbeth Put, sorry, Peeters) waren net in de buurt en zeiden al lachend: ‘We zullen eens gaan kijken of de Stef (Kamil Carlens, de zanger, nvdr) er niet is’ Dus niets vermoedend lopen we naar de glazen inkomdeuren van La Cigalle en vanaf het moment dat we onze neusjes tegen het glas drukte kwam daar aangelopen… Stef Kamil in een lichtblauwe kimono. Incroiable Even leek het alsof hij op ons af kwam gelopen maar hij bleek de deur te komen opendoen voor twee van zijn danseresjes die al de hele tijd naast ons wachtten. Daar stond hij in de deuropening op een meter afstand van onze overdreven lachende gezichtjes. De eerste ingeving was om ‘Hey Stef, wij zijn ook van België…’ te roepen. ‘Ah…’ was het te verwachten antwoord. ‘Veel succes vanavond!’ deden we dan iets beter. ‘Bedankt…’ en weer die vertwijfelde blik. Achteraf vervloekten we ons dat we niet gevraagd hadden om die avond gratis naar het optreden te mogen komen maar je moet er maar opkomen op zo’n moment…