Pompoensoep

Joel Meyerowitz

In Jeu de Paume, site Sully, naar de tentoonstelling 'Out of the ordinary' van Joel Meyerowitz gaan kijken. De uitgestalde foto’s omvatten het werk van 1970 tot 1980 van deze Amerikaanse kleurenfotograaf. Het onderwerp, of het totale gebrek daaraan, was altijd zo alledaags en onbeduidend, de composities leken willekeurig en nooit geposeerd, maar toch grepen de beelden zo sterk mijn aandacht. Joel noemt zijn foto's 'field photographs', alles in het zichtveld van de camera speelt een even grote rol. Opvallende kleuraccenten of (schijnbaar?) toevallige dynamieken in de foto maakten dat ik mij afvroeg waarom deze prachtige beelden mij nooit op straat overvallen...

Macaroooh

Macarons zijn lieve kleine taartjes die je vanuit de etalage toelachen in al hun vrolijke kleurigheid. Ze zijn krokant van buiten en mals vanbinnen. Hun smaak houdt het midden tussen marsepein, merengue en crème au beurre en dat alles in een bijtuitnodigende consistentie van dikke stukken bladerdeeg met een nog ongebakken binnenkant. Getest en goedgekeurd.

Donderdag 16 november hielden we een etentje in besloten kring. Op het menu stond mijn befaamde (jaaah ^_^) portobello risotto. Als dessertje had Liesbeth een Vienetta met browniesmaak meegebracht. Soms schieten woorden tekort maar volstaat een simpel mmm mmm mmmmm.

Wassalon Wesley

Zondag was wasdag bij wes-was. We hebben nu al een patent moeten nemen op deze ingenieuze multi-sokken-droger.

Fête faute

Verweesd bleven we achter na het feestje voor Neles verjaardag op 10 november. We hadden via via van een bar gehoord waar er elk weekend gratis optredens waren. Nele was er vorige week ook al een keer geweest en had toen vernomen dat de week erop vrijdag, net met haar verjaardag, een electro-dj kwam draaien. Wij daar naartoe dus... Hoewel we nogal laat waren mochten we nog net binnen met ons vieren. De eerste groep speelde toen net haar laatste nummer. Nogal hard vonden we allemaal: 3 meisjes waarvan eentje op drum, eentje op gitaar en eentje zang (geroep c'est a dire). Bon, we hoorden dat ze 'the lesbians' heetten en waren blij dat het het laatste nummer was. De dj, ook een vrouw, begon te draaien en toen pas begonnen we ons te amuseren. Al viel het ons wel op dat er opvallend veel meisjes met meisjes en mannen met mannen dansten. Enfin, wederom besteedden we hier geen aandacht aan. Parijs is een grote stad en daar komen alle soorten mensen samen. Jammergenoeg hield de dj het al na een uurtje voor bekeken. Het was toen 1 uur. De volgende groep waren weer 3 vrouwen, dit keer met snorren opgeschilderd. Bij het wisselen van de dj voor dit trio merkten we allemaal op dat wij vreemdgenoeg bij de minderheid behoorden tussen alle andersgeaarden en we begonnen ons ernstig zorgen te maken. Veel tijd om na te denken kregen we echter niet. De 3 vrouwen op het podium openden hun gig met heel luid te roepen: 'Allright, all you gay and lesbian peopleeeee'... Toen trok de twijfel als mist voor onze ogen op! My god, vrijdag is holebi night....! Alle stukjes vielen op hun plaats: de vrouwen die er geen enkel probleem mee hadden met het toilet zonder deur, vrouwen die naar het mannentoilet gingen, de knipogen bij het halen van een drankje. Op de tonen van 'I did it my way' bereikten we de deur. De meeste hielden er geen trauma’s aan over. Wes echter kon niet ontsnappen en werd in het buitengaan frontaal vastgegrepen door een iets te zelfzekere man...

Joyeux Anniversaire

Speculaasmousse wordt stilaan een begrip in Parijs. Gisteren, 9 november, werd Nele 21 jaar. We hebben samen een etentje georganiseerd en ik stond in voor het dessert. Uiteindelijk ben ik ook tot hoofd van de keuken gekroond bij het maken van Wes zijn lasagne. Liesbeth heeft de lekkerste aperitiefhapjes gemaakt: bladerdeeg-rolletjes met pesto en tomatenblokjes. Mm mm mmm. Normaal waren we van plan om nog een stapje in de wereld te zetten maar uiteindelijk zijn we onszelf tot 12u verloren in de familiefotos van Wesley. Gezellig avondje dus met lekker eten en wijntje, meer moest het niet zijn.

Man Rayogram

Vandaag de in Centre Pompidou opgedane inspiratie in de praktijk gebracht. Heb opdracht fotogram afgewerkt en na lang experimenteren (en vooral amuseren) deze foto ontwikkeld.

Photo Pompidou

Jour d'amour

Juist genoten van een heerlijk weekendje met Maarten alias de-man-van-mijn-leven. Op allerheiligen bezochten we heel toepasselijk Cimetière du Père Lachaise, een prachtig kerkhof tegen een helling aangelegd. De lucht rook naar herfst, de kleuren van de bomen waren prachtig. Dag erna gaan winkelen in Galerie Lafayette. Door de hoge prijzen hebben we ons beperkt tot het kijken naar. Zaterdag tenslotte vierden we zondag, een excuus voor lang uitslapen en koffiekoeken. Daarna zijn we een kijkje gaan nemen in Centre Pompidou naar de tentoonstelling 'Moevevent d'images'. De cinematografie werd hier volledig gedisecteerd waarbij zijn vitale organen werden verduidelijkt door raakvlakken met en representaties door hedendaagse en minder hedendaagse kunstwerken. Vooral het onderdeel 'defilement' (de opeenvolging van verschillende frames, nog zonder montage) werkte voor mij heel inspirerend voor mijn lessen photografie, ook Maarten vond het één van de betere exposities ooit gezien. Tenslotte gewandeld in het nog middeleeuwse Cartier Latin en de avond afgesloten met een romantisch dinertje, french cuisine, in restaurant aan Place Odéon...

C'est parti

Sinds 4 oktober ben ik verhuisd naar Parijs voor een jaartje Erasmus. Ik heb enorm uitgekeken naar deze nieuwe stap, om de stad te gaan ontdekken en mij eigen te maken. Als architect in-spe verwacht ik veel van een cultuurstad als Parijs. De grootsheid van de miljoenstad wekt bij mij een enorme fascinatie. Anderzijds benauwde diezelfde gedachte mij af en toe aangezien, hoe vreemd ook, de grootte van een stad recht evenredig lijkt met het gevoel van isolement. Ik hoop mij snel thuis te voelen als radartje in de gigantische machine.

Bedoeling van deze blog is om enerzijds het thuisland op de hoogte te houden van mijn belevenissen hier. Anderzijds begin ik nu pas te beseffen hoeveel nieuwe ervaringen in hier opdoe op korte tijd, ervaringen die ik misschien even snel weer vergeet wanneer ik er geen verslag van maak. Beter laat dan nooit: La mémoire du nouveau terroir...